Historia

Najstarszy dokument opisujący Błaszki pochodzi z 1437 roku i dotyczy przyznania beneficjum błaszkowskiego przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Wincentego Kota plebanowi Potworowskiemu. Pierwsza wzmianka z 1386 r. dotyczy plebana z Blascowicz i świadczy o istnieniu tutaj parafii. Fundatorami kościoła byli Błaszkowscy.

Formalnym usankcjonowaniem Błaszek jako miejscowości o charakterze targowym było nadanie przez króla Jana Kazimierza 1 marca 1652 przywileju na targi niedzielne. W 1729 r. Błaszki zwane są po raz pierwszy miastem, stanowiły wówczas własność Lipskich h. Grabie i szczyciły się rozwojem rzemiosła, głównie sukiennictwa i garbarstwa. Dalsze ożywienie gospodarcze nastąpiło w czasach Królestwa Polskiego, kiedy powstał kalisko-mazowiecki okręg przemysłowy; rozwijało się głównie tkactwo i szewstwo, obok rzemiosła rozwijał się handel, a o jego roli w mieście świadczy wielki rynek, dziś podzielony na dwa place. Miasto prywatne Królestwa Polskiego, od 1816 położone było w powiecie warckim, obwodzie kaliskim województwa kaliskiego.

W 1926 do miasta włączono wieś Janówka, osadę Błaszki Poduchowne, kolonię Lubanów, osadę Lubanów, kolonię Borysławice-Chrzanowice, kolonię Borysławice Czynszowe i osadę Topielec.

Przed II wojną światową Błaszki liczyły 5700 mieszkańców, z czego prawie 50% stanowili Żydzi, wymordowani później przez Niemców. W Błaszkach istniały przed wybuchem wojny dwa cmentarze żydowskie. Zarówno starszy, jak i nowszy zostały zniszczone podczas wojny. Po wojnie starszy został zajęty pod pole orne, zaś nowszy pod zabudowę przemysłową. Podczas II wojny światowej administracja niemiecka zmieniła nazwę miasta na Schwarzau.

Miasto zostało wyzwolone 21 stycznia 1945 roku przez żołnierzy radzieckich 33 Armii gen. pułk. W. Cwietajewa. Podczas walk poległo 4 czołgistów.

Po wojnie rozwinął się tu przemysł skórzany i usługi dla rolnictwa.W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa sieradzkiego, wcześniej do województwa poznańskiego i powiatu kaliskiego.

Legenda

Po zabójstwie św. Wojciecha w Prusach, jeden z rycerzy towarzyszącego mu orszaku – imieniem Blasko, powrócił do kraju i szukał miejsca spokojnego z dala od ludzi. Znalazł piękny gaj nad leniwie płynącym strumieniem i w tej ciszy zbudował pustelnię. Z czasem wokół pustelni powstawały zabudowania i tak wyrosły dzisiejsze Błaszki.